Dünya’yı kasıp kavuran covid-19 salgınında, Türkiye altı ayı geride bıraktı. Altı aylık sürede tansiyonu düşmesi gereken salgın yazık ki artarak devam ediyor.

Pandeminin ilk günlerinde yaşanan panik yerini vurdumduymazlığa bırakırken, riskin arttığı birçok ilde sanki hiçbir şey yokmuş gibi sosyal hayat devam ediyor.

Yapılan tüm uyarılara, kaybedilen canlara rağmen vatandaş bildiğini okuyor. Dün ceza yerim korkusu ile takılan maskeler riskin hat safhada olduğu şu günlerde çene altına indi.

Ekonomik göstergeler nedeni ile ‘nasıl olsa yasaklar geri gelmez’ fikri öylesine hakim olmuş ki ne yaşananlar, ne de yaşanacaklar kimsenin umurunda değil. Hemen her gün gelen ölüm haberleri bile vatandaşı tedirgin etmiyor artık.

Yeni normalleşme sürecinde devletin ortaya koyduğu sınırlamaların hiç biri ama hiçbiri uygulamada yok. Her yer hınca hınç insan dolu.

Beyler bayanlar, durum ciddi hem de çok ciddi…

Almadığınız her tedbir sizi, yakınlarınızı ölüme bir adım daha yaklaştırıyor. O kıyamadığınız sevdiklerinizi, bilmeden ölüme sürüklüyorsunuz.

İlla herkesin tepesine bir polis mi diksin devlet!

Sadece Erzurum’da günlük vaka sayısı 500’lere dayanmış…

Hastanelerde yüzlerce insan test yaptırmak için kuyrukta…

6 aydır hiç durmadan dinlenmeden hizmet veren sağlıkçıların artık size verecek nefesi kalmadı.

Siz sosyal hayatınızdan tek bir günlük ödün vermezken, onların birçoğu hala çocuklarını göremiyor. Koca bir yaz geçti, tek bir gün bile gün yüzü göremeyenler, izin kullanamayanlar var. Canına tak eden istifayı basıp gidiyor…

Hani pandeminin ilk günlerinde alkışladığımız, kahraman ilan ettiğimiz o sağlık çalışanları var ya; işte onları bugün yuhalıyoruz…

Bekliyoruz ki biz hasta olunca onlar karşımızda el pençe dursun.

Ben sokakta bildiğim gibi hareket edeyim, kafama göre takılayım ama onlar her daim bizi tedavi etmek için hazır olsunlar…

Olsun, evet onlar bugünler için var. O koca hastaneler bunun için yapıldı.

2024’ÜN KAYBEDENLERİ

Ama taş olsa çatlar be kardeşim. Onlar da etten kemikten insanlar.

Altı aydır analarından emdikleri süt burunlarından geldi, gelmeye de devam ediyor.

Hadi onlara acımıyoruz bari sevdiklerimize kıymayalım.

Aylarca evde kalan esnaf; mali ve ruhsal olarak çöktünüz. Devlet siz daha fazla mağdur olmayın diye bir takım kurallar eşliğinde iş yapmanıza izin verdi.

Siz ne yaptınız? Yaşananları çok çabuk unutarak, ne sosyal mesafe ne de maske kuralına riayet etmeden ticaretinize devam ettiniz. Kahvesi, restoranı, mağazası, düğün salonu her yer hınca hınç insan dolu. Bugün gelinen noktada sizin de vebaliniz var. Yarın ciddi yaptırımlar gelince en çok siz zarar görecek ve en çok siz şikayet edeceksiniz. Lüzum var mı bunlara, bu kadar zor mu kurallara uymak?

Belli ki yorgun olan sistemde bir şeylerin ucu kaçtı.

Düşünün ki testi pozitif çıkan ama fazla bir semptomu olmayan insanlar, sorumsuzca sokakta geziyor. Şimdi bunları evlerinde kontrol etmek için mahalle denetim ekipleri kuruldu. Evlere baskın ziyaretler yapılacak. Ancak hepimiz biliyoruz ki; bizde gerekli bilinç ve tedbir olmazsa, ne kadar denetim yapılırsa yapılsın, ceza kesilirse kesilsin, ev başına bir bekçi dikseler nafile…

Yarın canımız yandığında bağırmayalım, bu yangını kendi elimizle körüklüyoruz…

Son yıllarda yapılan koca koca hastanelere güvenmeyin, yayılım böyle giderse öyle on tane daha yapılsa nafile…

Ya kendin tedbirini alacaksın ya da virüsün pençesinde yok olacaksın…

Yaşananlar gösterdi ki biz kendi tedbirimizi kendimiz alamıyoruz. Devlet denetimlerini artırmalı, yöneticiler göstermelik işleri bırakmalı, kuralları ihlal edenin gözünün yaşına bakılmamalı.

Yarım ‘kel kızım saçlıydı’ demenin hiçbir faydası olmayacak. Dün alkışlanan sağlıkçılar bugün yuhalanıyorsa yarın sizin altı ayda verdiğiniz mücadelenin zerrece karşılığı olmayacaktır.

Her gün onlarca insanın takır takır öldüğünü görmeyen, nasıl olsa bana bir şey olmaz diyen zihniyete siz bir şey anlatamazsınız. Ayrıca yasalar uygulanmak içindir. Devletin çıkardığı yasa, kural hiçe sayılıyor ise bu devlet açısından hoş bir durum olmasa gerek.