Bu ayki yazımda günümüzde sıkça duyar olduğumuz  Manevi Taciz, güncel tabiriyle (Mobbing) olgusunun üzerinde durup bu konu hakkında  fikirlerimi paylaşmak istiyorum.  

Cinsiyet farkı gözetilmeksizin hemen hemen hepimiz bu saldırılara maruz kalmışızdır. Bana göre manevi terördür mobbingcinin sergilediği tavır.

Mobbing ne sebeple uygulanırsa uygulansın küçümsenmeyecek boyutta fiziksel ve psikolojik etkiler hasarlar bırakmanın akabinde  saldırgan bir birey olmamızda ,  aile yaşantımızda, işyeri ortamımızda, toplumun genel ruh halinde ve ülke ekonomisinde yadsınamayacak olumsuz sonuçlar doğurmaktadır. Mobbingin etkileri ve sonuçları üzerine yapılan araştırmalar ve  çalışmalar neticesinde ise kadınların daha fazla mobbinge maruz kaldığı istatistiksel verilerle gözler önüne serilmektedir. Bu bağlamda yazımın ana konusunu mobbinge maruz kalmış kadınlar oluşturmaktadır.

Aslında “Mobbing” kavramı ilk kez 19. Yüzyılın başlarında biyologlar tarafından, yuvalarını korumak için saldırganın etrafında uçan kuşların davranışlarını betimlemek amacıyla kullanılmış bir tavır iken günümüzde mobbingi sınıf atlatarak hayvan zihniyetli insanların; Belirli bir kişiyi hedef alıp, çalışmalarını sistemli , profesyonel bir biçimde engelleyip , ezerek, küçümseyerek , dışlayarak , baskı uygulayarak huzursuz edip travmatik bir ortam hazırlaması sonucunda hayattan soyutlamaktır. Burada amaç , mobbingciye taviz vermeyip,  her fırsatta baskıcı tutumlarına karşı çıkarak olayları çıkılması zor duruma sokmadan sıkıntıya çözüm aramaktır. Türkiye’de mobbing başlığı altındaki davalar birikmiş durumda.  Kanunda caydırıcı hükümler bulunmadığı  için Mobbingle baş edebilme azmi yok olup, şiddet şeffaflığını yitirip sıradanlaşmaktadır. Eğer davalar sonuçlanırsa diğer davalara referans niteliğinde olacaktır.

ERZURUMSPOR KAYBEDİYOR

İçinde bulunduğumuz  çağda önemli sorun olarak karşımıza çıkan psikolojik taciz ‘’Mobbing’’ kavramı, dönüp etrafımıza baktığımızda herkesin müzdarip olduğu bir şiddet türüdür. Ancak sistemli dik duruşla  çözüme ulaşılacaktır. sektör, konum, cinsiyet, statü gibi unsurları gözetmeksizin varlığını devam ettiren şiddet türü kişisel bir problem olarak algılandığından hep göz ardı edilir ve  üzeri örtülerek tozlu raflarda  sinsi bir şekilde ilerlemeye devam eder. Sonuç olarak  hayatın her alanında şikayet mekanizmasına gereken önem verilmelidir. Çalışana değer verilen, farklılıkların kabullenebilineceği, iletişime açık bir kültüre kavuşturabilmelidir. Hemen hemen her kurumda gözümüze çarpan vizyon, misyon tabelalarında yazanların icraata dökülmesine bağlı olarak oluşturulan amaçların herkese karşı bağlayıcılığı olmalı ve tüm çalışanlara yönelik olacak şekilde belirlenmelidir. Örgüt kültürünün oluşmasında engel teşkil eden psikolojik saldırı, dışlama, ayrımcılık, değersizleştirme gibi davranış biçimlerinin önlenmesi gerekmektedir. Özellikle insan kaynakları departmanı tarafından  mobbing davranışları tanımlandırılmalı ve çalışanlara duyurulmalıdır. Böylelikle farkındalık oluşturularak örgüt içerisindeki ırk, cinsiyet, din gibi kavramların ayrımcılığı beraberinde getirmesi önlenmelidir.