Onlar çocuk yaşta evlendirildiler. Kuzendiler Aysel 15, Heybet Akyol 16 yaşında henüz bıyıkları yeni terlemiş bir delikanlıydı.
Aysel’in ailesi maddi imkânsızlıklarla boğuşurken Heybet’lerin bir ahırı dolduran koyunları vardı. Oda bu koyunların çobanlığını yapıyordu.
Her ikisi de okuma yazma bilmiyordu. Zira köylerinde okulda yoktu zaten. Ahırda kadınlar arasında yapılan bir düğünde dünya evine girdiler.
Sonra 5 çocukları oldu. Aralarında bir kız vardı ki ne Aysel’e nede diğer kardeşlerine hiç benzemiyordu. Erken yürüdü, erken konuştu ve en erken okumaya o çıktı. Gelecek vadediyordu. Okumayı seviyordu. Okuldan gelir gelmez annesine yardım ediyor fakat o arada öğretmeninden ödünç aldığı kitapları bir çırpıda okuyordu.
Hedefleri vardı, okumak ve o her gece hayalinde kurduğu üniformayı giymek istiyordu. Kaderinin annesi ve ablalarına benzemesini istemiyordu. Okul arkadaşlarına ‘okuyup polis, komiser hatta emniyet müdürü olacağım’ diyordu.

Zeki bir kızdı, ancak olmadı. Sürekli hasta olan annesi 8 kez ameliyat olmasına karşın bir türlü sağlığına kavuşamadı. Üstüne birde babası eklendi. Kalp hastası olan babasına doktorlar sürekli istirahat etmesi gerektiğini tavsiye ettiler. Annesi babası derken birde kalp hastası olduğu anlaşılan erkek kardeşi de rahatsızlanınca tüm yük Emine’nin boynuna kaldı.
O sevdiği okuluna 4. sınıfta ara vermek zorunda kaldı. Belki okulu köyünde olsa şartlarını zorlayıp okuyacaktı ama köydeki okul en fazla ilkokul 4. sınıfa kadar eğitim veriyordu, sonrası taşıması eğitim.
Daha büyümeden bir evin annesi babası oluverdi. Küçük yaşta belki evlenmedi ama yaşından büyük sorumluluğun altına girdi.
Doğu’da Emine’nin durumunda kaç kız var diye sorsak eminim onlarca kişi çıkacaktır. Sırf bu nedenle değil midir ki kız çocuklarını okullu etme projeleri başlatıldı.
“Haydi Kızlar Okula” “Gelin Etmeyin, Okula Gönderin” sadece bu kampanyalardan bir kaçı.
Bu projeler sayesinde sayısız kız çocuğu okullu oldu. Birçoğunun durumu maddi imkânsızlık ya da ailelerin kız çocuklarını okutmak istememesi vardı.
Oysa Emine’nin durumu çok daha başka, Emine’de hem aile sorunları hem de maddi imkansızlık okumasını imkansız hale getiriyordu.
Muş’tan bir kız bağırıyor hatta feryat ediyor. “Okumak istiyorum, yardın edin” diyor.
Bu sese ilk kulak veren kişi her platform da “kızlar okumalı” diyen First Lady Emine Erdoğan olmalı.
Çaresiz kalan adaşına el uzatmalı. El uzatmalı ki sadece bir Emine değil onlarca Emine’nin hayatı kurtulsun.
Bir Emine binlerce Emine’nin umudu olsun.
Bir Emine binlerce genç kızın hayatına etki yapsın.
Eminelerin hayatı emin ellerde olsun.

AFGANLILAR ERZURUMLU GENCİ BIÇAKLADI