Bu yazının birincisi nerede diye soran olacaktır.

Dün Erzurum’un Zirve’sinden yayımlanan ‘’Ele Her Gün Uçirsiz Ya’’ bu yazının ilkidir. Oldukça farklı geri dönüşler aldık. Seven de var söven de var. Anlayan da var anlamayan da var. Okuyan da var bakan da var.

Hele ünlem işareti yeterli gelmemiş gibi bir de yazıyı okumayanlar, okuduğunu anlamayanlar, anlamak istemeyenler, ukalalıkla suçlayanlar.

Erzurum’da uçak fiyatları bedava mı dedik? Oh oluyor, devam edilsin mi dedik? Neyimize lazım bizim uçak mı dedik?

Erzurum’da havayolu ulaşımı gittikçe zorlaşıyor ve pahalılaşıyor. Konunun muhataplarının verdiği bilgileri sizlere aktardık. Çözümün de direkt THY yönetiminde ve bizim lobimizde olduğunu belirttik. Bugün uçuş sitelerine baktığınızda Erzincan’dan ya da Trabzon’dan İstanbul’a (en çok tercih edilen sefer) bilet fiyatları 250- 270 liraysa Erzurum’dan 380-400 lira olarak gözüküyor. Bunun tatil, yoğunluk, rağbet eksikliği, sefer eksikliği, uçakların bakım-onarımda olması gibi sebeplerini de sıraladık. Bu fiyatlarla ekonomik anlamda dar boğazdan geçen Erzurum’un gittikçe sıkıntıya gideceğini bildirdik. Kimseye ne hava attık ne de boş yere gaz verdik. Yerli ve yabancı turist hedefi olan böyle bir şehirde bu bir sıkıntıdır. Turisti de bir kenara bırakırsak Erzurum’un yerli halkı için öncelikli bir sorundur.

Bunları dile getirirken suya sabuna dokunduk. Elbette bunlar önemli sorunlar fakat bu toplumun yüzde kaçına hitap ediyor? Erzurum’da ha bire uçak bileti diye insanları galeyana getirilirken şehir içi ulaşımı için bugüne kadar kim, hangi sorunu dile getirdi? Hangi çözüm önerisi sundu? Erzurum halkının zaruri ihtiyaçlarından bahsetmek mi sıkıntı? Ağababalara dokunuyor diye mi telaş?

Bakınız size örneklerle şehir içi otobüslerin sorunlarını dile getirmeye çalıştık. Bugün caddeden Mng’ye gitmek için kırk dakika ayırmanız gerekli ya da Dadaşkent’e gitmek için.

Güldüğüm yorumlar oldu.

Bizi burjuvazilik ile suçlayanlar olmuş. Sevgili okuyucu her gün uçağa binip özel arabasından aşağı inmeyen biri olsam size bu kadar yakın, sizden bilgiler veremem. Her gün uçağa kim binmiş de biz kalmışız hem? Otobüs, tren ne varsa kullanan garip bir vatandaştan öte değilim. Benim derdim otobüste sıkışan insanlar, sefer bulamayan öğrenciler, yol bulamayan sürücüler.

Benim derdim kavşak kenarlarında kaza yapan sürücüler, zorla yol bulmaya çalışan yayalar.

Kırmızı ışıkta park eden adamlar.

Aracını park etmeye yer bulamayanlar.

İş yapamayan taksiciler, taksiye binemeyen Erzurumlular.

Erzurum’un sokaklarını, kaldırımlarını kahvelerine, cafelerine katıp sundurmalar yapanlar (!)

Erzurum bu değil…

Dükkânlarının önünü işgal edip kimseye fırsat vermeyenler.

Ekmeğe indirim diye zam yapanlar.

Her yerde indirim yapılan suya Erzurum’da bindirim yapanlar.

Her yerde ulaşımı ucuzlatanlar karşısında Erzurum’da pahalılaştıranlar.

Şeker fabrikalarında ekmeği elinden alınanlar.

İşyerleri kapanıp işsiz kalan aileler, arkadaşlar, abiler.

Gün geçtikçe asabı bozulan, sabrı tükenen Erzurumlular.

Çöpten yiyecek toplamaya çalışan ablalar, abiler.

Bizi haddimizi bilmemekle, ukalalıkla itham edenler de haddin, ukalalığın ne olduğunu bilmeyenler. Haddimizi bildirmek isteyenlere de resmimiz, cismimiz, ismimiz, mahallemiz daima açıktır.

Diğerlerine laf demiyorum bile. Size göre adamlık nedir bilmiyorum ya da size göre önemli şey nasıl yazılır bilmiyorum. Kendi menfaatimiz uğruna yıkama yağlama işlerine girmeyip suya sabuna dokunuyorum. Bakın size Erzurum’un Erzurumlunun derdinden bahsediyorum. Daha önemli ne yazılabilir? Ne yazmamızı istersiniz? Dernekçilik oynayıp particilik işleri kovalayanlardan değiliz. Derde devadan başka her şey bulunur. Eğitim de anlatırız, edebiyat-sanat anlatırız, tarih de anlatırız. Klavyesi olup yazanlardan değiliz çok şükür. Parti, makam, mevki kaygımız yok. Derdimiz Erzurum ve Erzurum insanı. Bu uğurda devam etmek lazım.

Sevgi ve selamla.