Bugün Resmî Gazete’de yayımlanan kararla Erzurum’un milletvekili sayısı bir kez daha eksildi. Bu, sadece bir sayı meselesi değil. Bu, Erzurum’un kan kaybının resmî tescilidir. Bir zamanlar bölgenin en önemli şehirlerinden biri olan Erzurum, her geçen gün biraz daha küçülüyor, biraz daha etkisizleşiyor. Peki, bu noktaya nasıl geldik?

Şapkayı önümüze koyup düşünelim… Erzurum neden sürekli göç veriyor? Neden gençlerimiz bu şehirde tutunamıyor? Cevap basit: Sözde aklıselim yöneticilerin vizyonsuz düzenleri, Erzurum’u cazibe merkezi olmaktan çıkarıp, insanları kaçıran bir şehir hâline getirdi.

Erzurum, tarihiyle, kültürüyle ve stratejik konumuyla her zaman Doğu’nun kalesi oldu. Ancak son yıllarda bu kale çatırdıyor. İşsizlik, yatırım eksikliği, sanayinin gelişememesi ve tarımın ihmal edilmesi, Erzurum’u adeta bir terk edilmişlik girdabına sürükledi.

Bu şehirde gençler neden kalmıyor? Çünkü Erzurum’da iş yok. Üniversiteyi bitiren genç, mezun olur olmaz soluğu İstanbul’da, Ankara’da, İzmir’de alıyor. Şehirde yatırım yapılmıyor, yeni iş sahaları açılmıyor. Kış turizmi gibi önemli potansiyeller değerlendirilmek yerine tabela projeleriyle vakit geçiriliyor.

Bir başka mesele de liyakatsizlik… Yönetim kadrolarına gerçekten vizyon sahibi insanlar mı getiriliyor, yoksa günü kurtaran, ahbap-çavuş ilişkisiyle iş yapanlar mı? İşte asıl sorun burada. Erzurum, bir süredir gerçek anlamda bir yönetim krizi yaşıyor. Şehrin sorunlarına çözüm üretecek projeler yerine, masa başında alınan göstermelik kararlarla vakit kaybediliyor.

Bir şehrin milletvekili sayısı, onun nüfusuyla doğrudan ilgilidir. Erzurum’un vekil sayısının düşmesi, Erzurum’un artık eskisi kadar kalabalık olmadığını, nüfusunun giderek azaldığını gösteriyor. Bu da Erzurum’un TBMM’de daha az temsil edilmesi, daha az söz hakkına sahip olması demek. Daha az temsil demek, Erzurum’un ihtiyaçlarının daha az duyulması, projelerinin daha az desteklenmesi demek.

Bir şehri yönetenler, o şehrin insanlarını içinde tutacak politikalar üretmek zorundadır. Erzurum’un yöneticileri bu konuda ne yaptı? Bugün Erzurum’dan İstanbul’a, Ankara’ya, Bursa’ya göç eden her Erzurumlu, aslında bu vizyonsuzluğun bir sonucudur.

Eğer Erzurum yeniden ayağa kalkacaksa, bu ancak gerçekçi ve uzun vadeli projelerle olabilir.

ERZURUM’DA KÖPEK DEHŞETİ!

-Erzurum’da yatırımın önü açılmalı, sanayi ve tarım yeniden canlandırılmalı.

-Gençlerin şehirde kalmasını sağlayacak istihdam politikaları geliştirilmeli.

-Turizm potansiyeli daha akılcı bir şekilde değerlendirilerek, Erzurum’u sadece kışın birkaç ay hatırlanan bir şehir olmaktan çıkarmalıyız.

-Liyakate dayalı, iş bilen yöneticiler iş başına getirilmeli.

Erzurum’un kaderi değişebilir. Ama bunun için önce yöneticilerin şehri gerçekten sevmesi, dert etmesi, çözüm üretmesi gerekiyor. Aksi takdirde, bugün bir sandalye eksilir, yarın Erzurum tamamen unutulmuş bir şehir hâline gelir.

Şimdi soruyorum: Erzurum’un sahipsiz kalmasına daha ne kadar göz yumacağız?