Erzurum’un kışı hala zorludur balam,

Tandırında değil sobasında bile tezek yakar Erzurum,

Faturaları çok gelir, yakacak tezek de soba da bulamaz.

Ve gece gündüz fark etmez karlı-buzlu ovada

Kaskatı bulursun her şeyi.

Fakat bu şekli hali kabul etti Erzurumlu.

Etmeyenler de göç göç oldu.

Kaskatı soğuk içinde unutuldu.

Erzurum’da sadece kaskatı, dimdik ölür adam

Kabullendi yılgınlığı.

CİNAYET KURBANI KADIN SON YOLCULUĞUNA UĞURLANDI

Nazım Hikmet, bugünlerde Erzurum’da yaşasaydı muhtemelen o meşhur ve güzel şiirini birkaç kez değiştirmek zorunda kalacaktı. Erzurum, o eski Erzurum değildi. Erzurum’un adamı yılgınlığı, çaresizliği kabul etti. Sobasında tezek yakan Erzurum, bugün değil tezeği sobayı bulamıyor. İnsanlar günü kurtarmanın derdinden birkaç gün sonrasını dahi unuttu. Erzurum da içindekilerle unutuldu. Seçimden seçime gelen beyler ile başında duran böyyükler (!) için Erzurum protokolden öte bir şey değil. Yeter ki onlara beyim, başkanım, vekilim densin.

Günlerce Erzurum’u sahte gündemlerle oyalayanlar bugün gerçeğin çıtını çıkarmıyorlar. Uçak biletlerini parmağına dolayanlar ateş pahası faturalara ses etmediler. Her gün uçağa biniyormuş gibi feryat edenler şehiriçi ulaşımla ilgilenmiyorlar.

Bugün hepimizin derdi yüksek elektrik ve doğalgaz faturaları. Ülke çapında bir soruna dönüşen doğalgaz faturaları Erzurum’da daha da can sıkıcı boyuta ulaştı. Alt katı boştur, üst katı yakmıyordur, kendisi de yaksa ısınamıyor ya da fatura gelince cayır cayır yanıyordur. Doğalgaz şirketinin tutumu, şehirde indirime gidilememesi, yetkililerin de zerrece önlem almaması işi çıkılmaz bir hale getirdi. Oysaki her şehirde öyle ya da böyle birtakım halkın yararına işler yapılırken bizim beylerimiz hala sessiz. Bugün iktidara %80’lerde oy veren Erzurum’un vekilleri bu desteğin bile karşılığını alamıyor. Yeter ki rahatları ve araları bozulmasın.

Çok şey istemiyor Erzurumlu. Ya şehrin şartlarını biraz bile olsa kolaylaştırın ya da şehirdekilere kaşıkla bile olsa bir iki parça bir şey sunun. İnsanlar evine ekmek götürsün, ekmek götürenler ekmek yemekten feragat etmesin, Tedaş’ın zebellahları kapılarına 7/24 dayanmasın, faturaları az çok ödensin, iş bulabilsin de asgari ücrete de razı olsun (!).

Sivil toplum kuruluşlarına zaten bir lafım yok. Onlar istedikleri partinin arka bahçesi olsun, nerede bir müdür var fotoğraf çektirsin, üstüne vazife olsun olmasın etrafta müfettişcilik oynasın, sonra da suya sabuna dokunmayan komik bir açıklama yapıp Erzurum’u kurtardığını sansın, geçmişin tozuna saplansın yeter!

Şehir gittikçe geriye gidiyor. Bugün inkâr edilse de işten çıkarılanlar, maaşları ödenmeyenler, maaşı geç yatanlar, baskıya uğrayanlar derken yakında kimseyi bulamayacağız.

Her gün herkesle Erzurum’u müşevre edenler nereye ulaştılar, ulaşacaklar artık halka da yansıtmaları gerekli!