Sanatçı.
Siyasetçi.
Yada;
Gazeteci.
Veya buna benzer tanınmış biri.
Hayatını kaybettiği zaman.
İlk önce siyasi fikrine bakılıyor artık.
Bendense tamam.
Allah rahmet eylesin.
Amma;
Yok benim fikrimden değilse.
Kim olursa olsun.
Yıllarca hayranlıkla seyredip.
Ağladığı.
Güldüğü.
Peşinden koştuğu.
Yazılarını okuduğu.
Bu insanların ardından başlıyor hakaret.
Küfür.
Hele de bazı.
‘İbadetsiz profesyonel İslamcılar’ın.
Yani;
MÜNAFIKLARIN daha önce yaptığı yalan yanlış.
İftira ve fitne haberleri bir yerlerde okunmuşsa.
Allah Allah.
‘Tutmayın beni..’ misali saldırılar başlıyor.
Kulaktan dolma.
Doğru mu.?
Yanlış mı.?
Hiç kimse merak edip araştırmak gereği bile duymuyor.
Ne duymuşsa inanıyor.
Sonra.?
Sonra veryansın ediyor.

İnanın ne oldu bize bilemiyorum..?
Eskiden böyle değildik.
Bu Milleti oluşturan bireylerde.
Sevgi ve saygı vardı.
Hoşgörü vardı.
Anlayış vardı.
Şimdi.?
Şimdi ise.
Maalesef;
Kin var.
Nefret var.
Tahamülsüzlük var.
Hoşgörü hiç yok.
Ötekileştirme var.
Bencillik var.
Bir acayip ruh halindeyiz.
Son 7-8 yıldır.
Özellikle de 5 yıldan beri bir savrulma içerisindeyiz. Dostluğu. Ar­ka­daş­lı­ğı.
Hat­ta sev­gi­yi bi­le unut­tuk.
Sev­gi­siz bir top­lum olduk.
Eskiden;

Fark­lı si­ya­si gö­rüş­ler­de ol­salar bile. Ay­nı ma­hal­le­ de.

So­kak­ta. Apart­man­da ba­rış ve hu­zur için­de ya­şa­ma­yı ba­şa­ran in­san­la­rı­mı­z.

AFGANLILAR ERZURUMLU GENCİ BIÇAKLADI

Bugün;
Kamp­la­ra ayrıldı. Ku­tuplaş­tı. Birileri bizi maalesef ki bizi dönüştürdü. Sorgulamayan. Düşünmeyen insanlar olduk.
Bu işin sonu nereye varacak bilemiyorum.
Allah bize yardım etsin…

Son Söz;
Ona anlatılanla yetinen araştırmayan insanlar.Zararlı bir şey yapmasa dahi cehalete ortak olur…