İnsanın duyguları, tutkuları, vb. dar anlamda beşer canlı olması nedeni ile çoğu insan tarafından paranın her şeyi satın alabileceği düşünülür ve en yüksek mülk edinme aracı olarak görülür.  Parayı her şeye muktedir ve her şeyden güçlü bir varlık olarak gözümüzde büyütürüz. Maneviyatımızın temelini oluşturan Allah aşkı ve inancını her zaman paradan üstün tutmalıyız. Çünkü paranın haddinden fazla değer görüldüğü yerde Allah aşkı unutulur. Muhakkak ki dengeyi sağlamalı,  paraya değer vermemiz gereken ölçüde değer vermeliyiz ve paranın satın alamayacağı değerlerin var olduğuna inanmalıyız.

İnsan bazen karanlık bir tünele girer ve o karanlıkta içinde oluşan ölüm korkusuyla düşmeden, sağa sola yalpalamadan,  hayatta kalmak için adımlarını ürkek ve bir o kadarda hızlı atarak bulunduğu kaostan kurtulmaya çalışır. Amacı bir ışık bulmaktır. O ışığın hayatındaki önemi beyninde adeta şimşek gibi çakar fakat umutsuzca yürümeyi sürdürür. Tek bir hedefi vardır. Ona yeniden hayat vereceğine inandığı o ışığa kavuşmaktır.  Tabi ki Allah’ı anmaktan ve bu sayede refaha kavuşmaktan bahsediyorum.  (AŞK) o aşk ki ALLAH aşkı Allah’ı anmakla başlar. Dünya hayatının nefsimizin üzerine çöken enkazı, hakikat ile bağımızı koparmakta ve ruhumuzun çığlıklarının duyulmasına engel olmaktadır. Yani bizi nefsimize tutsak etmektedir. Bizim gönülden çabalarımızın bir sonucu olarak bu enkazdan ve esaretten kurtaracak olan Allah’tır. Nefsimize iyilik yapalım. ALLAH’ı her daim analım. Kuran ayetleri, nefsin azgınlık ve doyumsuzluğundan kurtulabilmenin, gerçek anlamda tatmin olabilmenin ve huzur bulabilmenin ancak ve ancak Allah’ın gerektiği gibi anılıp hatırlanması ile mümkün olabileceğini bildirmektedir:

“Bunlar, iman edenler ve kalpleri Allah’ın zikriyle mutmain (tatmin ve huzur) olanlardır. Haberiniz olsun; kalpler yalnızca Allah’ın zikriyle mutmain olur.” (Rad suresi 28)

BAŞKAN YURDAGÜL:AKLINIZI BAŞINIZA ALIN

اَلَّذ۪ينَ اٰمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللّٰهِۜ اَلَا بِذِكْرِ اللّٰهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُۜ